Onbesproken ervaringen van ziek zijn

Ergens gedurende het ziekteproces was ik het vertrouwen in mezelf kwijt geraakt.
Het was immers mijn schuld dat ik weer ziek was geworden.
Als ik sneller aan de rem had getrokken… Als ik meer had gerust….. Als ik……Als.
Dat ik mijn werk niet meer kon doen was wederom zwaar te dragen.
Alleen was ik dit keer verder heen (=zieker) dan vorige keer.
Wat inhoudt dat ik meer bezig was met slapen en wat ik zou eten die avond, dan met het besef dat ik mijn werk weer niet kon.
Die gedachtegang is echter iets dat ik me altijd een keer ga realiseren.
Het maakte dat ik me minder voelde. Dat ik te dom was voor het werk.
Dat ik - omdat ik wèèr ziek was - geen recht had op ander werk.
Nog erger: dat ik er van overtuigd was dat ik het niet zou kunnen!
Voel me altijd heel klein en onbelangrijk en minderwaardig.
Ik had ziek zijn immers kunnen voorkomen (cirkelredenaties zijn ook altijd iets wat bij mij voorkomt).
Althans dat vertel ik mezelf altijd als ik ziek ben.
Gedeeltelijk is dat waar, gedeeltelijk niet.

Een huisdier dat overlijdt, een beste vriend die een herseninfarct krijgt, dat zijn dingen waar ik totaal geen invloed op heb.
Die gebeurtenissen hebben echter wel een groots effect op mij.
Dierbaren waar wat mee gebeurd raakt me diep.
Zoals bij ieder ander ben ik daar ondersteboven van. Alleen toen deze twee dingen gebeurde was ik nog herstellende.
Gevolg: terugslag. Logisch.
Iets zei me dat ik naar diegene toe moest waar ik me op mijn gemak voel, vertrouwt en begrepen voel.
Dus belde ik Parijs en regelde daarna een treinticket voor de Thalys.

Ik ben nu net een paar dagen terug.
Het was de beste beslissing die ik in tijden heb gemaakt.
Toen ik in het Louvre rond liep was ik weer mezelf, iemand die ik al een tijdje niet had ervaren.
Als ik ziek ben, overheerst mijn ziekte-ik. Mijn actieve-ik is geen ruimte voor. Ik voelde me - alleen rondlopend in het Louvre- eindelijk weer vrij en slim.
Ik realiseerde me ook dat ik wel degelijk weet wat goed voor mij is.
Alleen door anderen en door ziek-zijn wordt mijn hoofd troebel. Dat is nu niet meer zo. Ik zie alles weer helder. Mede dankzij die vriend van mij.
Hij toonde mij dingen waar hij mee zat, waardoor ik me realiseerde dat iedereen in een bepaalde staat van ziek-zijn verkeert.
Veel mensen weten niet waar ze mee bezig zijn, twijfelen aan zichzelf of doen dingen waarvan ze gevoelsmatig weten dat het niet is wat het beste voor hen is (bij mij resulteert dat dan in dat ik ziek word).

Nu ben ik weer thuis en ik ben aan het kijken naar een andere baan.
Ik wil graag naar Australië. Ga een weekje all-in Kreta boeken (vind dat ik een weekje pampering wel heb verdiend).
Voel me weer mezelf.
Eindelijk!!!!!!

geschreven door: Gabriëlla